Wszyscy bez względu na wiek pragniemy kochać i być kochani. To wzniosłe uczucie czasem jednak boleśnie zawodzi. Motyw miłości nieszczęśliwej nie bez przyczyny przecież tak silnie utrwalił się w literaturze. Miłość z całą pewnością należy do najbardziej pożądanych przez człowieka uczuć. To ona potrafi sprawić, ze nagle wszystko wyda się piękniejsze i przyjaźniejsze. Dla obiektu uczuć zakochany jest gotowy zrobić niemal wszystko. Zapominając o własnych potrzebach, pragnie bowiem uszczęśliwić i oczarowywać sobą obiekt uczuć. Motyw miłości dojrzałej obrazowo dowodzi, że uczucia się nie starzeją. Szaleńczo zakochać można się w każdym wieku. Błędnie może nam się wydawać, że ta wyjątkowa emocja zarezerwowana jest jedynie dla osób młodych. Doświadczenia, które gromadzimy w trakcie życia, nie odbierają nam jednak wrażliwości i zdolności miłowania. A może nawet jako seniorzy bardziej potrzebujemy móc kochać, by w ramionach innej osoby nie bać się samotności? Niestety, to wzniosłe uczucie czasem boleśnie zawodzi. Motyw miłości nieszczęśliwej nie bez przyczyny przecież tak silnie utrwalił się w literaturze. Miłość i cierpienie często idzie w parze. Rozczarowania są nieodłącznym elementom kontaktów międzyludzkich. Najgorzej jednak gdy zostaniemy oszukani przez obiekt naszych westchnień. „Kochałem Żydówkę” to poruszająca powieść obyczajowa. W trakcie lektury przyjdzie nam cierpliwie przyglądać się rodzącemu się uczuciu i towarzyszącym mu zawirowaniom. Pierwsze zauroczenie potrafi być mylące. Gdy zasłona fascynacji i pożądania zacznie stopniowo opadać, można bardzo się zdziwić. Poznamy Jerzego, który niedawno owdowiał, ale pomimo iż skończył już siedemdziesiąty rok życia, łaknie miłości. Samotność to przykre uczucie więc nie można się dziwić, że stara się go unikać. Z usposobienia Jerzy jest wrażliwym romantykiem. Lubi grę na fortepianie, czas spędzany z rodziną i chwile przeznaczane na dbanie o własny wygląd i kondycję fizyczną. Poszukiwania partnerki za pomocą portali randkowych szybko okaże się dla niego owocne. W dzisiejszym świecie wystarczy zamieścić własny anons, by poznać mnóstwo osób. Trzeba jednak pamiętać, by w porę zestawić wyobrażenia z rzeczywistością. Jerzy zawsze był niezłomnym wyznawcą zasad damsko-męskich. Gdy pozna młodszą od siebie partnerkę złamie jednak wszystkie, pozwalając, by miłość zawładnęła jego sercem i umysłem. To wspaniałe, że w podeszłym wieku można jeszcze tak głęboko się zakochać. Niestety nierozwaga zawsze niesie ze sobą konsekwencje. Zafascynowany partnerką Jerzy nie będzie umiał racjonalnie myśleć. To dlatego bardzo późno dostrzeże symptomy, które mogły zapowiadać nieszczęście. Gdy w końcu dotrze do niego prawda, przeżyje szok. Będzie jednak za późno, a czasu cofnąć się nie da. Motyw miłości nieszczęśliwej oraz motyw miłości dojrzałej bardzo wyraźnie zarysowuje się w powieści. Okazuje się, że osobom dojrzałym, które mają za sobą bagaż doświadczeń, bywa trudniej. Marzenia nieczęsto się spełniają, a szanse, aby obie stronie darzyły się uczuciami w równym stopniu, są nikłe. To dlatego czasem jedna osoba wiele musi znosić, a nawet wybaczać. Książka dostępna stronie: „Jest to dramatyczna opowieść, o współżyciu dwojga ludzi, których los sprawił, że się spotkali, mając za sobą bagaż doświadczeń życiowych. Autor ciekawie opisuje powolny proces przechodzenia z relacji sielankowych do dramatycznego zwrotu akcji”.
W "Kordianie" Juliusza Słowackiego pojawia się nieco inny motyw nieszczęśliwej miłości - spowodowanej nie mieszczańską, ograniczającą moralnością, ani różnicami majątkowymi. W I akcie dramatu młodziutki Kordian to chłopiec trawiony przez poczucie braku celu i sensu istnienia ("jaskółczy niepokój"), apatię i nudę.
18 lipca 2022 W literaturze konkretne motywy cieszą się szczególną popularnością. Przykładem może być chociażby motyw matki, domu rodzinnego, dziecka, samotności, śmierci, nieszczęśliwej miłości czy motyw anioła. Tego rodzaju motywy często realizują lektury szkolne. Do chętnie wykorzystywanych motywów należy również motyw femme fatale w literaturze, który rozpalał i nadal rozpala wyobraźnię wielu różnych twórców. Co to jest motyw kobiety fatalnej? W jakich utworach się pojawia? Jak zmieniał się na przestrzeni kolejnych epok literackich? Dowiedz się więcej na ten temat! Czym jest motyw kobiety fatalnej (femme fatale)? Femme fatale – kobieta fatalna – to postać w literaturze i kinie, której działania zmierzają do wykorzystania mężczyzny, żeby osiągnąć własne cele. Kobieta fatalna w literaturze jest najczęściej przedstawiana jako pozbawiona skrupułów, samolubna i skupiona wyłącznie na realizacji swojego celu. Femme fatale zwykle ostatecznie sprowadza katastrofę na mężczyzn, z którymi wchodzi w jakiekolwiek związki. Oczywiście w różnych dziełach literackich motyw femme fatale był realizowany na wiele sposobów, ale zwykle relacja z kobietą fatalną była dla mężczyzny brzemienna w negatywne skutki. Kobieta fatalna wyróżnia się często niezwykłą, oryginalną urodą oraz nietuzinkową osobowością, którą oczarowuje mężczyzn. Femme fatale: przykłady w literaturze Motyw kobiety fatalnej w literaturze szczególną popularność zdobył w okresie Młodej Polski. W literaturze młodopolskiej femme fatale była bezwzględną modliszką, która wykorzystując swoje atuty, miała zgubny wpływ na mężczyzn. Warto jednak zaznaczyć, że w rzeczywistości pojawiał się w dziełach twórców różnych epok literackich Nic dziwnego – związki międzyludzkie to bardzo wdzięczny temat, który spotyka się z zainteresowaniem szerokiego grona czytelników. Motyw femme fatale występował nawet w Biblii, na przykład w historii o Samsonie, którego zdradziła ukochana kobieta, w wyniku czego mężczyzna stracił swoją nadludzką siłę. Do sztandarowych przykładów motywu femme fatale w literaturze należą: Zobacz także: czym charakteryzuje się literatura feministyczna? Podpowiadamy! Lady Makbet z tragedii Williama Szekspira „Makbet”. To kobieta ambitna, uparcie dążąca do osiągnięcia założonych celów. To między innymi pod jej silnym wpływem Makbet decyduje się na zabójstwo prawowitego króla Szkocji. Jagna z „Chłopów” Władysława Reymonta. Jagna to najpiękniejsza dziewczyna we wsi, która ma ogromne powodzenie ze względu na swoją niesamowitą urodę. Matka Jagny chce dla niej dobrego zamążpójścia, dlatego decyduje się wydać dziewczynę za Borynę – starszego mężczyznę, który jest najbogatszym chłopem w lokalnej społeczności oraz jej przewodnikiem. Jagna miała romans z Antkiem – synem Boryny i organistą. Ostatecznie zostaje wygnana ze wsi. Dziewczyna nie odnajduje się zwyczajnym życiu, jest beztroska, a romanse z mężczyznami pozwalają jej oderwać się od rzeczywistości. Emma z „Pani Bovary” Gustave’a Flauberta. Emma swoje dzieciństwo spędziła w klasztorze, gdzie zaczytywała się w powieściach, które mocno wpłynęły na sposób postrzegania przez nią życia. Małżeństwo okazało się dla niej wielkim rozczarowaniem, co pchało bohaterkę w ramiona kolejnych mężczyzn. Ostatecznie, przez swoje liczne romanse, Emma popadła w poważne kłopoty finansowe. Nie widząc innego wyjścia z sytuacji, popełniła samobójstwo. Femme fatale w literaturze polskiej Kobiety femme fatale w literaturze polskiej pojawiały się w różnych epokach. Bardzo często były przedstawiane jednoznacznie negatywnie – twórcy nie zawsze zagłębiali się w psychologiczną stronę postępowania opisywanych postaci. Do najważniejszych obrazów femme fatale w literaturze polskiej zalicza się oczywiście Izabelę Łęcką z powieści „Lalka” Bolesława Prusa. Łęcka to niesamowicie piękna, młoda arystokratka, której rodzina ma poważne problemy finansowe. Mimo dobrego wykształcenia i zainteresowania literaturą, była kobietą oderwaną od rzeczywistości, która decyduje się wyjść za mąż za zakochanego w niej Stanisława Wokulskiego głównie ze względów materialnych. Wokulski dla Łęckiej jest gotów na wiele poświęceń – sprzedał nawet swój sklep, żeby wyjść z warstwy społecznej kupców i być bardziej „godnym” ręki arystokratki. Ostatecznie podsłuchał rozmowę Izabeli z jej kuzynem (mówili po angielsku myśląc, że Wokulski nie zna tego języka), w której kobieta go obrażała, co doprowadziło bohatera do podjęcia próby samobójczej. Wokulski to postać jednoznacznie pozytywna – zaradny, ciężko pracujący mężczyzna, sprawiedliwy dla swoich pracowników, wrażliwy na krzywdę i niedolę innych oraz interesujący się nauką. Izabela Łęcka absolutnie nie wzbudza sympatii czytelnika – jest wyrachowana i myśli przede wszystkim osobie. Innym przykładem femme fatale w literaturze polskiej jest Balladyna – główna bohaterka dramatu romantycznego Juliusza Słowackiego pod tym samym tytułem. Balladyna nie cofnie się przed niczym, żeby osiągnąć swoje cele. Zabija siostrę – Alinę i dzięki temu wygrywa rywalizację o serce księcia Kirkora. Ambitna Balladyna jednak na tym nie poprzestaje. Wdaje się w romans z Kostrynem, rycerzem męża. Razem wyruszają na wyprawę do Gniezna, która ma im umożliwić objęcie królewskiej władzy. Kostryn pokonuje armię Kirkora, który ostatecznie ginie. Balladyna decyduje się jednak również na uśmiercenie swojego kochanka i dzięki temu zostaje królową. Kobieta wykorzystywała mężczyzn do swoich celów, a kiedy przestawali jej być potrzebny, bez skrupułów się ich pozbywała. Femme fatale w literaturze współczesnej Femme fatale to motyw, który jest chętnie wykorzystywany także w literaturze współczesnej. Kobieta fatalna często jest główną bohaterką romansów, ale zwykle spotkanie na jej drodze prawdziwej miłości ostatecznie zmienia nastawienie postaci, która otwiera się na nowego mężczyznę. Oczywiście sposób, w jaki motyw realizuje się w poszczególnych utworach, to kwestia indywidualna i w dużej mierze uzależniona od wizji pisarza. Podsumowując: motyw kobiety fatalnej pojawiał się w literaturze już od czasów starożytnych. Femme fatale to postać, która zdradza mężczyznę (tak jak Dalila Samsona), wykorzystuje go do osiągnięcia własnych celów (tak jak Balladyna Kostryna) i prowadzi ostatecznie do jego upadku (tak jak Izabela Łęcka spowodowała próbę samobójczą Wokulskiego). Sam motyw na przestrzeni wieków był realizowany na wiele różnych sposobów, a szczególną popularność w literaturze polskiej zyskał w okresie Młodej Polski. Dzisiaj motyw femme fatale jest spotykany na przykład w romansach lub literaturze obyczajowej. Również warte przeczytania Sprzedaj książki Wypłaciliśmy już 14 762 004 zł za sprzedane książki w Polecamy sprawdzić -95% zł dobry zł jak nowa zł dobry zł widoczne ślady używania -73% zł jak nowa zł jak nowa zł dobry zł widoczne ślady używania -65% zł jak nowa zł jak nowa zł nowa Korzystaj wygodnie z naszej aplikacji
Tak to przynajmniej wyglądało w literaturze, która odzwierciedla raczej pragnienia niż stan rzeczywisty. Jak był w rzeczywistości, trudno dociekać, za to literaturę średniowieczna możemy czytać do dziś. Najsłynniejszą para literackich kochanków był Tristan i Izolda. Losy ich miłości doczekały się wielu opracowań.
2 listopada 2021 Na przestrzeni wieków, w poszczególnych epokach, królowały określone motywy literackie. Do najpopularniejszych należą, między innymi: motyw samotności, ponieważ samo uczucie ma bardzo uniwersalny i ponadczasowy charakter, motyw matki, dziecka, podróży czy motyw władzy. Jednak zdecydowanie, jednym z najczęściej wykorzystywanych motywów, jest oczywiście miłość. Dlaczego? Przede wszystkim z uwagi na fakt, że miłość towarzyszy człowiekowi właściwie od zarania dziejów i dla większości osób to zdecydowanie podstawowa wartość, mająca wpływ na różne sfery życia. Perypetie miłosne najsłynniejszych kochanków rozgrzewają do czerwoności umysły kolejnych czytelników i na stałe zapisują się w literackim kanonie, a wiele osób szuka w nich odniesienia do własnych losów. W tym artykule wymienimy najważniejsze przykłady zastosowania motywu miłości w literaturze i zastanowimy się nad tym, w jaki sposób jest on przedstawiany. Zobacz także: na czym polega motyw śmierci w literaturze? Jaka jest podstawowa definicja miłości w literaturze? Przykłady wykorzystania motywu miłości w literaturze można mnożyć. To zdecydowanie jeden z najczęściej podejmowanych tematów, ponieważ w mniejszym lub większym stopniu ma znaczenie dla większości osób. Definicja uczucia, jakim jest miłość to jednak kwestia w dużej mierze uzależniona od tego, w jaki sposób postrzegał ją autor i jaką problematykę chciał poruszyć w swoim utworze. Co to oznacza w praktyce? Powstałe na przestrzeni wieków książki, zwłaszcza w okresie romantyzmu, często opisują miłość jako destrukcyjne, wyniszczające uczucie, któremu jednostka podporządkowuje wszystko inne, ale równie chętnie przedstawianym motywem literackim jest miłość codzienna, dojrzała, która wymaga odpowiedniego pielęgnowania. Innymi słowy, obrazów miłości jest bardzo dużo, a sposób jej definiowania w literaturze to kwestia wysoce indywidualna, o czym będzie można się przekonać za chwilę, zapoznając się z naszym zestawieniem słynnych historii miłosnych. Przykłady zastosowania motywu miłości w literaturze Motyw miłości w literaturze przewija się przez kolejne epoki literackie, od Biblii (na przykład „Pieśń nad pieśniami”) przez kolejne mity greckie (mit o Orfeuszu i Eurydyce), po utwory średniowieczne (legenda o Tristanie i Izoldzie). W jakich jeszcze literackich historiach znajdziesz opisy miłości rodzącej się pomiędzy dwojgiem ludzi? Aragorn i Arwena. Człowiek i półelfka z trylogii „Władca Pierścieni” J. R. R. Tolkiena. Arwena, jako półelfka była nieśmiertelna, ale daru wiecznego życia wyrzekła się z miłości do człowieka – Strażnika Północy i późniejszego króla Arnoru i Gondoru. Romeo i Julia. Tej pary nie trzeba chyba nikomu przedstawiać. Romeo i Julia to postacie najsłynniejszego dramatu Szekspira. Dwoje młodych ludzi pochodzących ze zwaśnionych rodów zakochuje się w sobie bez pamięci, co uruchamia lawinę zdarzeń prowadzącą do śmierci zakochanych. Romeo i Julia stali się symbolami gorącej miłości, której nic nie pokona, a ich losy okazywały się na przestrzeni wieków inspiracją dla kolejnych twórców. Barbara i Bogumił Niechcicowie. „Noce i dnie” to jedna z najbardziej znanych powieści Marii Dąbrowskiej, opisująca losy małżeństwa Barbary i Bogumiła, ich życie codzienne, troski i radości, a w tle również perypetie ówczesnego społeczeństwa. Małżonkowie bardzo się od siebie różnią, a postawę Barbary naznaczyła w dużej mierze nieszczęśliwa miłość do pana Tolibowskiego. Lizzy Bennet i pan Darcy. „Duma i uprzedzenie” Jane Austen to powieść obyczajowa, która jednocześnie nie jest pozbawiona humoru. Największym zmartwieniem pani Bennet jest wydanie za mąż pięciu jej córek. Fabuła powieści skupia się na osobie Lizzy, drugiej w kolejności córki, błyskotliwej młodej dziewczyny, która poznaje zdystansowanego pana Darcy’ego. Katarzyna i Heathcliff. Heathcliff został przygarnięty przez ojca Katarzyny. Z czasem pomiędzy młodymi ludźmi rodzi się uczucie, ale Katarzyna mimo to decyduje się na małżeństwo z innym mężczyzną, o odpowiedniej pozycji społecznej i majątkowej. Nieszczęśliwa miłość okazuje się dla obojga brzemienna w skutkach. Powieść ma niesamowity gotycki klimat, dlatego zdecydowanie może przypaść do gustu miłośnikom mrocznych, tajemniczych historii. Zobacz także: jak wykorzystywany jest motyw domu w literaturze? Motyw miłości w lekturach szkolnych Miłość pojawia się również w lekturach szkolnych, czyli utworach literackich, które na stałe zapisały się w kanonie kultury polskiej. Wśród lektur z motywem miłości należy wymienić takie tytuły, jak: „Madame” Antoniego Libery, „Mistrza i Małgorzatę” Michaiła Bułhakowa czy „Dziady” i „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza. Gdzie jeszcze znajdziesz motywy miłości w lekturach? Stanisław Wokulski i Izabela Łęcka. Jedna z najsłynniejszych historii o nieszczęśliwej miłości w polskiej literaturze. Stanisław Wokulski, dysponujący dużym majątkiem kupiec, przedsiębiorczy i inteligentny mężczyzna zakochuje się w kobiecie spoza jego strefy – arystokratce Izabeli Łęckiej, która ostatecznie przyjmuje jego oświadczyny z powodów finansowych. Miłość jest motorem napędowym decyzji podejmowanych przez Wokulskiego, ale jednocześnie staje się dla niego źródłem cierpień. Warto zaznaczyć, że „Lalka” należy do grupy najważniejszych lektur, w których występuje motyw nieszczęśliwej miłości. Ligia i Winicjusz. „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza to zdecydowanie jedna z najsłynniejszych polskich powieści, które cieszy się dużą popularnością również poza granicami kraju. Winicjusz to młody patrycjusz, który przypadkowo poznaje Ligię, chrześcijankę. Mężczyzna chce ją sprowadzić do swojego domu, ale w drodze dziewczyna ucieka. Winicjusz rozpoczyna jej poszukiwania, w czym pomaga mu wuj, Petroniusz, przyjaciel rzymskiego władcy – Nerona. Ostatecznie Winicjusz dowiaduje się, że Ligia wyznaje wiarę chrześcijańską i przechodzi wewnętrzną metamorfozę. Na przeszkodzie uczuciu tych dwojga staje jednak tragiczne wydarzenie, jakim jest pożar Rzymu. Justyna Orzelska i Jan Bohatyrowicz. Pozytywistyczna powieść Elizy Orzeszkowej „Nad Niemnem” to przede wszystkim pochwała pracy i życia w zgodzie z przyrodą. Justyna Orzelska jest szlachcianką, ale z powodu braku pieniędzy, żyje pod dachem krewnych – Korczyńskich. Ma za sobą nieudany związek, a jej dotychczasowe życie nie jest dla niej satysfakcjonujące, do momentu, w którym dziewczyna poznaje Jana Bohatyrowicza, mieszkańca lokalnego zaścianka, z którym się zaręcza, pomimo różnic społecznych. Miłość tragiczna w literaturze Nieszczęśliwa miłość w literaturze to równie często występujący motyw, jak opowieści o spełnionym uczuciu, w którym wszyscy „żyli długo i szczęśliwie”. Dlaczego? Motyw miłości niespełnionej, trudnej fascynuje oraz rozgrzewa wyobraźnie. Anna Karenina i Aleksy Wroński. „Anna Karenina” to jedna z najważniejszych powieści w dorobku literackim Lwa Tołstoja, opowiadająca o losach tytułowej Anny, przedstawicielki rosyjskiej arystokracji, która wdaje się w romans z Aleksym Wrońskim i decyduje się odejść od męża. Para żyje ze sobą w związku, co oznacza dla Anny trudny do zniesienia ostracyzm społeczny. Powieść jest nie tylko historią o nieszczęśliwej, brzemiennej w skutkach miłości, ale przede wszystkim stanowi studium ówczesnego społeczeństwa, ponieważ konsekwencje zakazanego związku poniosła głównie Anna. Werter i Lota. „Cierpienia młodego Wertera” Goethego to powieść epistolarna, opisująca nieszczęśliwe uczucie Wertera do Lotty, które doprowadza go do samobójczej śmierci. Utwór stał się bardzo dużą inspiracją dla pisarzy epoki romantyzmu. Bohun i Helena. Jan Skrzetuski i Helena Kurcewiczówna to jedna z najsłynniejszych par polskiej literatury, ale równie duże emocje u czytelników wzbudzała i nadal wzbudza postać Bohuna, młodego watażki zakochanego w Helenie, który jest gotowy na wszystko, byleby tylko zdobyć serce dziewczyny. Szukając w literaturze nieodwzajemnionej miłości, zdecydowanie warto sięgnąć po ostatnią część sienkiewiczowskiej trylogii. Również warte przeczytania Sprzedaj książki Wypłaciliśmy już 14 762 004 zł za sprzedane książki w Polecamy sprawdzić -95% zł dobry zł jak nowa zł dobry zł widoczne ślady używania -73% zł jak nowa zł jak nowa zł dobry zł widoczne ślady używania -65% zł jak nowa zł jak nowa zł nowa Korzystaj wygodnie z naszej aplikacji
SAKQ. a7oll4ej06.pages.dev/392a7oll4ej06.pages.dev/80a7oll4ej06.pages.dev/303a7oll4ej06.pages.dev/343a7oll4ej06.pages.dev/287a7oll4ej06.pages.dev/341a7oll4ej06.pages.dev/221a7oll4ej06.pages.dev/249a7oll4ej06.pages.dev/6
motyw nieszczęśliwej miłości w literaturze
