Książka Sonata na Skrzypce Solo w Siedemnastowiecznych Włoszech autorstwa Wilk Piotr, dostępna w Sklepie EMPIK.COM w cenie . Przeczytaj recenzję Sonata na Skrzypce Solo w Siedemnastowiecznych Włoszech. Zamów dostawę do dowolnego salonu i zapłać przy odbiorze!
Od maleńkich chihuahua po wielkie dogi niemieckie. Najlepsi przyjaciele ludzi różnią się pod względem wielkości bardziej, niż jakikolwiek inny gatunek ssaków na naszej planecie. Teraz zidentyfikowano źródło mutacji, która może odpowiadać za to zróżnicowanie. Pochodzi ona od… starożytnych wilków. Mutacja znajduje się w pobliżu genu zwanego IGF1, który 15 lat temu został zidentyfikowany przez naukowców jako odgrywający istotną rolę w zróżnicowaniu rozmiarów psów domowych. Był to pierwszy z około dwudziestu takich genów odkrytych do dzisiaj. Ale wysiłki mające na celu wskazanie konkretnego, odpowiedzialnego za mutacje wariantu genu spełzły na niczym. Nowe odkrycia w tym zakresie przynosi artykuł opublikowany w „Current Biology” (DOI: Psy małe i duże - IGF1 był cierniem w naszym oku - mówi Elaine Ostrander, genetyk z amerykańskiego National Human Genome Research Institute w Bethesda w stanie Maryland, która kierowała badaniami z 2007 r., w których po raz pierwszy zidentyfikowano rolę IGF1, a także jest główną autorką nowego artykułu. Starożytne psy to udomowione wilki, które w ciągu ostatnich 30 tys. lat nieznacznie różniły się od siebie wielkością. Obecne ekstremalne różnice - największe rasy są do 40 razy większe od najmniejszych - pojawiły się w ciągu ostatnich 200 lat i tworzyli je ludzie. Ostrander i jej współpracownicy, w tym genetyk Jocelyn Plassais z Uniwersytetu w Rennes we Francji, przeanalizowali genomy ponad 1400 psowatych, w tym starożytnych psów, wilków, kojotów i 230 współczesnych ras psów. Kontrola wzrostu Badacze porównali zmienność w regionie wokół genu IGF1 z wielkością ciała u psów i dzikich psowatych. Okazało się, że jeden wariant jest wyjątkowy. Znajduje się on w odcinku DNA, który koduje cząsteczkę zaangażowaną w kontrolowanie poziomu białka IGF1, silnego hormonu wzrostu. Naukowcy zidentyfikowali dwie wersje, lub allele, tego wariantu. We wszystkich rasach psy z dwiema kopiami jednej wersji ważyły zwykle mniej, niż 15 kilogramów, natomiast dwie kopie drugiej wersji występowały częściej u psów ważących ponad 25 kilogramów. - Psy z jedną kopią każdego z wariantu były raczej średniej wielkości - mówi Ostrander. - Psy z dwiema kopiami o dużej budowie ciała miały również wyższy poziom białka IGF1 we krwi, w porównaniu z psami z dwiema kopiami „małego” allelu – dodaje. Kiedy badacze przyjrzeli się genomom innych psowatych, znaleźli podobną zależność. - To nie tylko historia o psach. To samo znaleźliśmy u wilków, lisów, kojotów i wszystkich innych psowatych – mówi Ostrander. Pomniejszeni przodkowie Naukowcy uważają, że wersja genu związana z małymi ciałami psów jest ewolucyjnie znacznie starsza niż ten odpowiadający za wzrost. Kojoty, szakale, lisy i większość innych psowatych miały dwie kopie „małego” allelu, co sugeruje, że ta wersja była obecna u wspólnego przodka tych zwierząt. Nie jest jasne, kiedy wyewoluowała wersja genu odpowiadająca za duże rozmiary ciała. Naukowcy odkryli, że starożytny wilk, który żył na Syberii około 53 tys. lat temu, nosił jedną kopię tej wersji. Inne pradawne wilki i współczesne wilki szare mają po dwie kopie, co sugeruje, że wersja genu odpowiadająca za duże ciała mogła być dla nich korzystna z ewolucyjnego punktu widzenia. - Dotąd naukowcy uważali, że mały rozmiar ciała był prawdopodobnie związany ze stosunkowo nowymi zmianami genetycznymi, potencjalnie unikalnymi dla psów domowych - mówi Robert Wayne, biolog ewolucyjny z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles. - To odkrycie obala wcześniejszą teorię. I to jest w całej sprawie najlepsze – dodaje badacz. - Nowe odkrycie sugeruje, że psy zostały udomowione z wilków o mniejszej masie ciała, niepodobnych do dzisiejszych populacji wilków szarych - mówi Elinor Karlsson, genetyk z University of Massachusetts Chan Medical School w Worcester. - Nie wiemy nawet, jak wyglądały wilki, które z czasem zamieniły się w psy - dodaje. Naukowcy podkreślają, że badania nad wielkością psów są dalekie od zakończenia. Plassais chce sprawdzić, jak różne warianty wpływają na poziom białka IGF1. Jednak same allele nie są jedynymi czynnikami determinującym wielkość psa. Sam gen IGF1 odpowiada za około 15 proc. różnic między rasami. Źródło: Science
Natomiast posiadają małą ilość czopków wrażliwych na kolory. W ciemnościach psie oczy połyskują niekiedy zielonym lub żółtym blaskiem. Pies posiada szeroki kąt widzenia w porównaniu z człowiekiem. Kąt widzenia ludzkiego oka wynosi 200 o, podczas gdy przeciętny pies może postrzegać obraz o polu do 240 o. Powszechne pytanie zadawane w królestwie psów brzmi: „Czy husky syberyjskie i wilki zaginęli dawno temu?”. Odpowiedź nie jest do końca jasna. Wiemy, że niektórzy ludzie podjęli się adopcji mieszanki wilko-husky jak zwierzęta domowe. Niektórzy uważają, że pies jest potomkiem wilka, a udomowienie psa miało miejsce w ciągu ostatnich kilku tysięcy lat. Chociaż istnieją pewne dowody genetyczne na tę teorię, są też inni naukowcy, którzy uważają, że ewoluowali niezależnie od wspólnego przodka. Z powodu tysięcy lat psy krzyżujące się teraz nie wiemy dokładnie, w jaki sposób są one powiązane, ale wiemy, że są ze sobą w jakiś sposób powiązane. Niezależnie od ich historii, pomiędzy Siberian Husky i Wilkiem jest niewiele podobieństw, bardziej niż inne psy domowe, ale jest znacznie więcej różnic, które zamierzamy zbadać w tym artykule. Zawartość jeden Tabela porównawcza ras dwa Historia Historia Siberian Husky Historia szarego wilka 3 Wygląd 4 Temperament 5 Hybrydy Wilk-Pies 6 Czy wilki można udomowić? 7 Popularne mity a fakty 8 Końcowe przemyślenia Tabela porównawcza ras syberyjski huskySzary Wilk Wysokość 21-23,5 cala (M) 20-22 cali (F) 26-32 cali (M&F) Waga 45-65 funtów (M) 35-50 funtów (F) Do 70-110 funtów (M) Do 50-85 funtów (F) Lokalizacja Na całym świecie Stany Zjednoczone, Kanada, Eurazja i Afryka Długość życia 12-14 lat 6-8 lat (na wolności) Historia Siberian Husky to pies o dużej energii, ale zrównoważonym temperamencie, który ma długą i starożytną historię. Wiele osób często myli je ze zwykłym wilkiem, ale istnieją uderzające różnice wraz z podobieństwami. Zanim przejdziemy do tego, co je wyróżnia, najpierw musimy zrozumieć, skąd pochodzą. Historia Siberian Husky Uważa się, że Siberian Husky został wyhodowany przez plemię Czukczów w Rosji tysiące lat temu, uważa się, że został wyhodowany z innych psich zwierząt, prawdopodobnie wilków, chociaż nie można tego udowodnić z całą pewnością. Husky został zaprojektowany do ciągnąć lekkie ładunki nad rozległymi obszarami ziemi przy ul szybkie prędkości bez zbytniego męczenia się. Po dniu pracy były również używane jako psy do towarzystwa rodzinnego za ich słodki i głupiutki charakter. Siberian Husky był stosunkowo nieznany poza swoim plemieniem do 1925 roku, kiedy to stado husky przebiegło 658 mil przez zamarzniętą ziemię w pięć dni, aby dostarczyć ratującą życie antidotum do zwalczania śmiertelnej epidemii błonicy. ZA syberyjski husky zwany Balto, który był czołowym psem w stadzie, jest jednym z najbardziej uhonorowanych i sławne psy wszechczasów . Od tego czasu Husky jest jednym z najpopularniejszych psów rodzinnych na świecie i obecnie jest klasyfikowany przez American Kennel Club jako 14th najpopularniejsza rasa w Ameryce. Ze względu na swój zrównoważony temperament psy husky są również rasą, która została wykorzystana w psim szale projektantów, który szturmem podbił wiele krajów. Możesz zobaczyć dowody na to w przypadku niektórych popularnych mieszanek będąc owczarkami niemieckimi i husky lub nawet mniejszy wariant rasy mieszanej z husky-pom . Historia szarego wilka Tam są 2 rodzaje wilków ; szary i czerwony, jednak niektórzy naukowcy twierdzą, że istnieją 3 typy, ale wielu uważa, że wilk etiopski jest podgatunkiem wilka szarego. Uważa się, że jest do 38 podgatunków wilka, a te są powszechnie nazywane od obszaru, na którym zamieszkują. Najpopularniejszym wilkiem jest wilk szary i w tym artykule będziemy się do niego odnosić. Uważa się, że wilk szary pochodzi z kontynentu euroazjatyckiego około miliona lat temu i wyemigrował do Ameryki Północnej około 750 000 lat temu. Od tego czasu rozprzestrzeniły się po całym świecie i różnią się kształtami i rozmiarami, aby dopasować się do dowolnego klimatu, w którym się znajdują. Są stworzeniami bardzo elastycznymi i jednymi z niewielu ssaków, które mają przeżył epokę lodowcową . Wygląd Plik Husky i wilk wyglądają bardzo podobnie . Oboje mają grube futro co chroni je przed żywiołami, a pod futrem oboje mają podszerstek, który izoluje i zatrzymuje ciepło ciała. Innym podobieństwem w ich wyglądzie jest to, że mają podobny kształt głowy na tym jednak kończą się ich podobieństwa. Husky to duży pies, jednak wilk jest znacznie większy i ma tytuł największego zwierzęcia w rodzinie psów. Husky mierzy do 23,5 cala wysoki od łapy do ramienia, podczas gdy szary wilk mierzy znacznie wyżej 26 i 32 cale . Husky ma jasnoniebieskie oczy, podczas gdy wilk ma żółte oczy. Futro husky może przybierać wiele kolorów, podczas gdy wilk szary na ogół ma szare i białe futro. Wilk ma dużo dłuższe nogi , które pozwalają mu na większe kroki na znacznie dłuższe dystanse w porównaniu z Husky. Oczywiste jest również, że Husky ewoluował w nadgodziny w psa domowego, czego dowodzą jego cechy nieodpowiednie dla dzikiej przyrody . Wilk ma znacznie większe łapy, aby umożliwić mu poruszanie się po wielu różnych terenach, takich jak oblodzony śnieg i wrzący gorący piasek pustyni. Wilk też dłuższe zęby aby umożliwić mu polowanie i rozdzieranie zdobyczy, a także węższy pysk, podczas gdy jest mało prawdopodobne, aby Husky był łowcą o równych umiejętnościach. Wilk ma również większą głowę niż husky, co nie jest proporcjonalne do jego ciała. W tej jego głowie ma mózg większa pojemność, i mówi się, że wilk ma znacznie wyższą inteligencję, która ponownie pomaga mu przetrwać wyzwania dzikiej przyrody. Ta dodatkowa zdolność jest ukierunkowana na przetrwanie i jest mało prawdopodobne, aby pomogła mu w wykonywaniu dodatkowych sztuczek, takich jak koła wozu lub przewroty w tył na polecenie człowieka. Jeśli szukasz psa podobnego do wilka, powinieneś przyjrzeć się plikowi Wilczak czechosłowacki . Jest psem udomowionym, aczkolwiek stosunkowo nową rasą i wygląda znacznie bardziej jak wilk w porównaniu z Siberian Husky. Siberian Husky też często się mylę dla Akity ze względu na podobieństwa w wyglądzie. Temperament Husky i wilk są zupełnie inny pod względem temperamentu jedno jest zwierzęciem udomowionym, a drugie dzikim, i jako takie nie ma między nimi wielu podobieństw, jeśli w ogóle. Proces udomowienia to zmienić sposób myślenia zwierzęcia, aby móc pomyślnie i pokojowo mieszkać z ludźmi. Po pierwsze, jako udomowione zwierzę Husky rozwija się w towarzystwie ludzi i często bez nich czuje się nieswojo. Z drugiej strony wilk stroni od ludzi, a ich siedliska znajdują się tam, gdzie nie ma populacji ludzkiej. Po drugie, mówi się, że udomowiony pies nigdy w pełni nie osiągnie wieku dojrzałego, jakim jest zawsze zależny na swoim ludzkim panu, podobnie jak zależność od matki, gdy przebywał na wolności. Wilk w pełni dojrzewa w wieku około 2 lat, a kiedy osiąga ten etap, opuszcza rodzinę, aby utworzyć własną sforę lub dołączyć do innej, dlatego jest wystarczająco dojrzały, aby przeżyć samodzielnie. Po trzecie, husky są głupie, bawią się i bawią ze swoim ludzkim lub futrzastym rodzeństwem i uwielbiają leżeć na sofie z rodziną. one rozwijać się, wymieniając uczucia ze swoimi ludźmi bez innego celu niż czuć się kochanym. Wilk tego nie robi; wszystko, co robi wilk, jest zrobione w określonym celu . Mogą walczyć ze swoimi towarzyszami zabaw, ale jest to niezbędna lekcja, aby nauczyć się walczyć lub polować; z pewnością nie przytulają się, aby czuć się kochanymi przez swoich towarzyszy. Potencjalnie jednym z podobieństw jest to, że zarówno Siberian Husky, jak i wilk wycie . Uważa się, że jest to plik prymitywna cecha u psów i często pokazywane w celu ostrzeżenia innych psów, aby nie wkraczały na ich terytorium. Jednak prawdą jest również, że inne psy, takie jak Beagle czy Labrador, wyją, i często robią to, gdy słyszą syreny lub określone dźwięki na fortepianie, więc niekoniecznie jest to podobieństwo wyłącznie między husky i wilkiem. Hybrydy Wilk-Pies Oznacza to, że psy i wilki są płodne mogą z powodzeniem kojarzyć się i ich potomstwo również może mieć potomstwo. To rzadko, jeśli w ogóle, występuje na wolności, ponieważ stada chronią swoje samice, więc nie będą mogły się krzyżować. Ponieważ jednak ludzie byli zafascynowani mieszaniem psa domowego z wilkiem, zaczęli eksperymentować w ciągu ostatnich kilku stuleci. Tego typu hybrydy zostały zabrane do domów rodzinnych, ale sukces był zróżnicowany. Jeśli się powiedzie, właściciele generalnie twierdzą, że było to bardzo trudne, bardziej niż jakikolwiek inny pies, którego mieli. Psy i wilki dojrzewają w różnym tempie i jako takie sprawia, że są one zachowanie nieprzewidywalne iz tego powodu nie ma jednej odpowiedzi, która byłaby odpowiednia dla wszystkich. Uważa się nawet, że hybryda stanowi zagrożenie dla ludzi, ponieważ zachowuje instynkt łowiecki, ale ma znacznie mniejszą ludzką ostrożność, co z pewnością dotyczy ostatnich pokoleń czystych wilków. Na przykład w Kanadzie i innych miejscach, takich jak Niemcy, zauważono, że są wilkami stają się odważniejsze i wkraczają w ludzkie przestrzenie i to z pewnością powodując niepokój . Nie jest pewne, czy dzieje się tak dlatego, że desperacko szukają pożywienia, czy też teraz kojarzą ludzi ze źródłami pożywienia, tak czy inaczej to zachowanie jest stosunkowo nowe i jest czymś, co biologowie chcą monitorować. Jeśli nadal jest to wyzwanie, które czujesz, że chcesz się podjąć, może napotkać przeszkodę na Twojej drodze jeszcze przed zakupem szczenięcia hybrydowego. W wielu stanach hybrydowy wilk-pies jest uważany za egzotyczne zwierzę domowe , tak jak wilk, i jako taki będziesz potrzebować pliku licencja specjalna . Pamiętaj, aby sprawdzić lokalne przepisy, jeśli jest to coś, co Cię interesuje. Z drugiej strony nie potrzebujesz specjalnej licencji, aby mieć Siberian Husky. Czy wilki można udomowić? Posiadanie wilka od dawna jest spornym tematem w Ameryce przez bardzo długi czas i jako taki nie ma zbyt wielu informacji ani przykładów, z których można by wyciągnąć wiarygodne informacje. Słynny przykład nieudanej próby udomowienia wilka to przykład Wilk Gysinge . Po kilku latach niewoli uciekł i zranił 31 osób, w tym 12 śmiertelnie. Mimo że Ostatnie badania wykazali w pewnym stopniu, że wilki mogą tworzyć więź ze swoim głównym opiekunem, dzieje się tak tylko wtedy, gdy rozwijają się jako szczenięta i nastolatki. Nie badano tego, gdy osiągną dojrzałość płciową, a na wolności jest to punkt, w którym wilk opuszcza swoją rodzinę, więc możliwe, że nie jest to przywiązanie jako takie, ale zwierzę po prostu okazuje zależność na jego głównego opiekuna, aż już go nie potrzebuje. Husky będzie wykazywać to przywiązanie do całe jego życie . Jasne jest jednak, że należy przeprowadzić znacznie więcej badań, zanim wszyscy zaczniemy adoptować i hodować wilki w warunkach dla psa Winsee Eksperci twierdzą również, że główne niebezpieczeństwo związane z udomowieniem wilka pojawia się, gdy ludzie traktują wilka tak, jak psa; wilk nie jest psem i nigdy nie powinien być tak traktowany. Jako behawiorysta psów Ian Dunbar wyjaśnia, „Próba wyszkolenia psów poprzez badanie zachowań wilków jest jak nauka wychowywania dziecka przez obserwowanie szympansów”. Tak więc odpowiedź brzmi: mogą być udomowione, ale nie bez ryzyka, i zdecydowanie nie powinieneś porównywać tego procesu z psem lub w tym przypadku Siberian Husky. Popularne mity a fakty Husky i malamuty są pół wilkami Husky i Malamuty są gatunkiem zupełnie odrębnym od wilka Wilk będzie lepszym psem stróżującym w moim domu Wilki naturalnie unikają ludzi, więc albo uciekną, albo mogą działać ze strachu i zaatakować ich Wilki pasowałyby do mojej rodziny i były świetnym towarzyszem dla mojego drugiego psa Wilki polują na psy domowe, aw niektórych krajach są ich głównym źródłem pożywienia, dlatego zawsze istnieje ryzyko, że Twój wilk lub hybryda wilka zaatakuje Twojego psa. Końcowe przemyślenia Siberian husky i wilk są bardzo różne i jako takie jest między nimi bardzo niewiele podobieństw. Chociaż mogą wyglądać nieco podobnie do siebie, to jest tak daleko, jeśli chodzi o ich podobieństwa. Istnieje możliwość, że gdyby wilk był udomowiony przez kilka tysięcy lat, tak jak był to husky syberyjski, to może być nieco bardziej podobny do psa domowego, ale wtedy byłby uważany za całkowicie w każdym przypadku różne gatunki. Tak więc, dopóki eksperci nie zdecydują inaczej, bezpiecznym rozwiązaniem byłoby kupienie husky do domu rodzinnego, ponieważ są one równie dobrze wyglądające i podziwiają dzikie wilki z daleka. Bądźmy szczerzy - "Shrek" nigdy nie był bajką przeznaczoną wyłącznie dla młodego widza, choć - w porównaniu z nowym filmem "Kot w butach: Ostatnie życzenie" - subtelnie wplatał do Istnieje od kilku lat trend karmienia psów surowym mięsem. Taką formą żywienia interesuje się obecnie wielu opiekunów, a swoją decyzje o takim sposobie żywienia, ludzie ci uzasadniają stwierdzeniem, że „jest to pożywienie, które zjada dziko żyjący wilk”. Tak naprawdę, jeśli dotychczas tego nie wiedziałeś, dieta oparta na surowym mięsie oznacza brak suplementów lub podawanie ich sporadycznie, niewielką ilością lub wcale, owoców, warzyw czy produktów nabiałowych, a na wspomnienie o jakichkolwiek ziarnach, mógłbyś być odsadzony od czci i wiary. Ale czy są może jakieś opcje uważane za „akceptowalne” w wyżej wymienionej diecie, które mogą być korzystne dla niektórych psów? Czy trzeba być tak restrykcyjnym wykluczając z psiej diety inne składniki za wyjątkiem mięsa, kości i podrobów? Współczesne psy są rozmaitych kształtów, wielkości czy koloru sierści dzięki ludzkiej interwencji, polegającej na selektywnej hodowli. Pojawia się często pytanie o stopień pokrewieństwa naszych udomowionych psów z wilkami oraz jaki ma to wpływ na wymagania dotyczące optymalnej psiej diety? Wielu zwolenników karmienia psów surowym mięsem bierze pod uwagę fakt, iż 99,8% DNA psów i wilków jest identyczne i wysnuwają stąd wniosek, ze idealna psia dieta to taka, która opiera się na pożywieniu zjadanym przez wolno żyjące wilki. Informacja taka jest w głównej mierze oparta na cytatach Dr Roberta K, Wayne’a, zawartych w jego książce ” Molekularna ewolucja psa, genetyka teoretyczna i stosowana „, 1993 roku. Ten cytat to: ‘ …pies domowy jest bardzo blisko spokrewniony z wilkiem szarym, różnice sięgają najwyżej 0,2 % sekwencji DNA…’ Na ten właśnie cytat powołują się powszechnie zwolennicy surowej diety i trzeba przyznać, że jest w niej kilka pozytywnych aspektów. W końcu psy są podobne do wilków, a większość psich ras sięga korzeniami do wilka. Ponadto, zarówno psy jak i wilki to mięsożercy. To z pewnością ma ogromny wpływ na ich sposób odżywiania. Ale czy oznacza to, że oba gatunki mają te same wymagania dotyczące ich pożywienia? A nawet jeśli by tak było, czy naśladownictwo diety dziko żyjącego wilka jest pożyteczne dla psa, czy tez raczej powinno się ulepszać taka dietę, by osiągnąć rezultaty najlepsze z możliwych dla zdrowia psa? Ważne jest, by zaznaczyć tu, iż podobieństwa w sekwencji DNA pomiędzy dwoma żywymi organizmami nie zawsze oznaczają, że są one nawet dalece do siebie podobne. Na przykład, sekwencja ludzkiego DNA w ponad 95% jest identyczna z sekwencją szympansa, a w około 50 % – banana. ( Od czasu opublikowania pracy Wayne’a w roku 1993, przeprowadzono wiele innych badań nad podobieństwami pomiędzy psem a wilkiem, a także nad zmianami, które pojawiły się w procesie ewoluowania psa od jego dziko żyjącego przodka przy zastosowaniu selektywnej hodowli. Oczywistymi zmianami są te dotyczące wyglądu czy temperamentu. Ale wnikając głębiej, odkrywamy kolejne różnice. Tak wiec, te 0,2% różniące psa i wilka okazują się bardziej znaczące niż by się to mogło wydawać. Badacze odkryli różnice pomiędzy różnymi psimi rasami a wilkami jeśli chodzi o liczbę genów amylazy. Wykazano, że wilki posiadają 2 kopie genów odpowiedzialnych za produkcję amylazy, podczas gdy u psów liczba ta wahała się od 4 do 30 kopii. Psy udomawiane w społecznościach agrarnych rozwinęły więcej tych genów, aniżeli psy udomawiane przez społeczności powiązane z trybem bytowania opartym w mniejszym stopniu o kulturę agrarną ( W dodatku badania wykazały zróżnicowanie w genach produkujących amylazę w obrębie psów o zróżnicowanych warunkach rozwoju, ale także ujawniły, ze psy produkują typ maltazy różniącej się od tej produkowanej przez wilki. W tym zjawisku psy bliższe były zwierzętom wszystko- i roślinożernym. Rezultaty badań ujawniły też, że istotny krok we wczesnym udomowieniu psów stanowiły adaptacje ich wczesnych przodków do pożywienia zawierającego skrobię. „Nasze wyniki pokazują, że adaptacje umożliwiające wczesnym przodkom nowoczesnych psów przyswajać dietę bogatą w skrobię, w porównaniu do mięsożernej diety wilków, stanowiły istotny etap wczesnego udomowienia psa” ( Znaczy to tyle, że pomimo przekonań zwolenników surowej diety, zarówno psy jak i wilki faktycznie posiadają amylazę / choć raczej w trzustce i jelicie cienkim aniżeli w ślinie / – psy w o wiele większym stopniu niż wilki. Dlatego wymagania żywieniowe psów w niewielkim stopniu różnią się od wymagań wilków. Oczywistym jest fakt, ze psy to zwierzęta mięsożerne. Mogą nie być w pełni mięsożerne jak koty albo fretki, ale po przeanalizowaniu budowy psiej szczeki, zębów, układu pokarmowego przystosowanego do trawienia przede wszystkim pokarmów o odczynie kwaśnym jak również zachowań drapieżcy, trudno byłoby zaprzeczyć, ze psy są raczej mięsożerne niż wszystkożerne. Fakt, że posiadają zdolność do trawienia skrobi z cala pewnością nie oznacza, że potrzebują jej w swojej diecie; oznacza on jedynie, ze skrobia może być przez psy strawiona i wydalona, a razem z ziarnami może stanowić część ich diety. Zależy to od poziomu energii danego psa, jego metabolizmu a nawet cech genetycznych. Należy tu podkreślić, ze dieta dziko żyjącego zwierzęcia nie jest przecież optymalna. To właśnie dlatego wilki nazywane są ‘oportunistami’ albo ‘padlinożercami’- żywią się bowiem tym, na co się natykają, a to z kolei nie zawsze służy ich zdrowiu. Uważane są one za takie stworzenia, które przez długi czas głodują, by w pewnym momencie posilić się pożywieniem częściowo nieświeżym, zarażonym pasożytami, zgniłym, po którym doznają urazów i poważnych zatruć. Z tego też powodu wilki przeciętnie giną młodo, dożywając od 6 do 8 lat ( Można zadać pytanie, czy wilk gdyby miał do wyboru pożywienie o wyższych walorach odżywczych, takich jakie otrzymują nasze psy, żywiłby się właśnie nim? Z pewnością wolałby je od tego, które ma do dyspozycji na wolności. Takie błędne przekonanie o tym, jakoby ‘ życie zgodne z naturą ‘ służy psom, odnosi się i do innych obszarów opieki nad czworonogiem ( Czy w takim razie służy psom zamieszkiwanie w ludzkich siedzibach, regularne szczepienie, odrobaczanie, strzyżenie lub wyprowadzanie na smyczy? Może też paść w takim razie pytanie, czy różne psie rasy nie są ‘ nienaturalne ‘. Są przecież kształtowane przez człowieka i otrzymujemy odmiany gładko- i szorstkowłose, karłowate, o spłaszczonych pyskach… Selekcja doprowadziła więc do tego, że w miejsce dzikiego osobnika otrzymaliśmy zwierzę o zmniejszonym temperamencie i ograniczonych drapieżnych skłonnościach. To samo w sobie jest nienaturalne, co nie oznacza, ze złe. W poszukiwaniu optymalnej diety dla psa, warto zdać sobie sprawę z tego, ze bazowanie na pożywieniu podobnym do wilczego jako bardziej ‘ naturalnym ‘ nie jest wszakże najlepszą decyzją. W dodatku nie wolno zapominać, że nie istnieje standardowa dieta psia, która byłaby odpowiednia dla każdego osobnika. Powinno się traktować każde zwierzę w indywidualny sposób pamiętając, że ma ono specyficzne potrzeby żywieniowe zależne od wielu czynników, takich jak poziom energii, metabolizm, kondycja czy uwarunkowania genetyczne. Błędne i niepotrzebne jest zatem ograniczenie diety naszego ulubieńca do produktów podobnych do zjadanych przez wilki, może być wręcz dla niego niebezpieczne. Suplementy, owoce, warzywa, nabiał i kasze mogą stanowić pożądane dodatki do diety opartej na surowym mięsie. Wybór takiej diety powinien być raczej krokiem w dostarczaniu psu optymalnych składników odżywczych, niż tych ‘ najbardziej naturalnych ‘. Dla pełnego zrozumienia – wierzę, że zrównoważona dieta , zapewnia większości psów właściwe odżywianie. Jednakże uważam, że jednostronny sposób myślenia, które odnaleźć można w założeniach diety surowej, są po prostu niepotrzebne, a wręcz mogą stanowić zagrożenie dla wielu psów. Rozpoczynając suplementację lub wprowadzając od czasu do czasu warzywa, a nawet kasze do takiej diety, opiekun psa w żadnym wypadku nie powinien odczuwać tego faktu jako łamanie ‘ reguł ‘, szczególnie, jeśli pies zaczyna chudnąć. Każdy pies jest inny i bez względu na to co głoszą zwolennicy surowej diety, zawsze trzeba pamiętać, ze nie jest ona pożądana dla każdego psa. Na podstawie – Z wdzięcznością… rClIixv.wilk w porównaniu do psa
